pokoik

Powolutku, małymi kroczkami, urządzamy kącik dla maluszka. Łóżeczko już dawno zakupione, pościel czeka na lokatora, nawet Misiek siedzi w kącie łóżeczka i czeka z niecierpliwością. A co z dekoracją?

No właśnie, postanowiliśmy coś z tym zrobić. I w ten sposób w naszej sypialni pojawił się Kubuś Puchatek z Przyjaciółmi. Mamy nadzieję, że nasz Dzidziolek polubi ich tak jak my lubimy tego fajnego Miśka. Będzie nasze Maleństwo spało i śniło o bajkowym świecie. O tym jak podjada Puchatkowi miodek, jak bryka z Tygryskiem i jak szuka ogona Osiołka. Bardzo żałujemy, że nie możemy zrobić calego pokoiku, a tylko kącik, ale może następne mieszkanko będzie większe??Na razie jesteśmy zadowloneni z tego co mamy, nie jest źle. Nie możemy narzekać. Mieszkanko fajne, i okolica piękna, fajni sąsiedzi. A i do sklepu blisko, do kościoła.

Znów odbiegam...ale chyba ciąża ma to do siebie. Dziś już jest 37 tydzień. Jeszcze 3 tygodnie, i będę tulić Moje Maleństwo. Będę mogła zobaczyć jak wygląda, jakie ma oczka, włoski. Czy jest podobny do mnie czy do Jedynego? Czy jest zdrowe? Mam tyle pytań, które na razie pozostaja bez odpowiedzi. Każdy dzionek jest dla mnie wyzwaniem. I każdego dnia czekam z utęsknieniem, im bliżej tym dalej. Już nawet nie pamietam jak to jest nie być w ciąży. Przyzwyczaiłam się do mojej piłeczki, i jak mi smutno to ulgę dużą sprawia mi świadomość,że ta moja piłeczka jest tak bliziutko. Pod moim serduszkiem, gdzie jej najlepiej na świecie. Ale juz niedługo. Czuję to. Nawet juz spacerki nie są dla mnie wskazane, o zakupach w centrum nie wspomnę:) W niedzielę byłam chyba na najdłuzszych zakupach w życiu. Jeden sklep, jeden zakup cudownego stanika do karmienia i ... powrót do domku, skurcze sie zaczęły. Strach. Przerażenie i ból. I zakaz od Jedynego na zakupki i wychodzenie z domku bez niego. Mój Kochany dba o mnie jak może