dylematy

Spacerowaliśmy sobie niedawno z Jedynem i Małym Ludkiem po parku...a tu nagle oczom naszym ukazał się Czarny Łabędź.Najpierw myśleliśmy,ze coś nam się myli:)jednak się nie myliliśmy.Piękny prawda?Szkoda mi będzie takich cudności.Bardzo szkoda.
Opisu dodawać nie muszę.Oczywiście ulubiona rozrywka Małego Ludka.Teraz nie stoi przy kierownicy,teraz siedzi i udaje,ze prowadzi auto.Udaje,ze jest Tatusiem.A gdy proszę by powiedział Tata to Mały Ludek mówi "brum brum".hihihi.Tata tez mówi pięknie a gdy Jedyny śpi to stuka do drzwi sypialni i kładąc sobie paluszek na usteczkach mówi "ciiiii".
Kochani Moi Czytelnicy Drodzy.Muszę się usprawiedliwić i coś wyjaśnić.W grudniu podjęliśmy z Jedynym pewną decyzję.Nie było to łatwe a wykonanie będzie jeszcze trudniejsze.Zwłasza teraz gdy poznałam dwie fajne Mamy,i mam z kim spędzać czas.Teraz gdy Mały Ludek jest tak przywiązany do Swego Taty.Przechodze do sedna.Postanowiliśmy,ze Ja z Małym Ludkiem wracamy do Polski a Jedyny zostaje tutaj w UK.Sam.Dość mieliśmy tej rozłąki z rodziną,z babciami,z ciociami.Niewiele mamy tu rodziny z dziećmi.Co prawda Mój Braciszek odwiedza Nas często,ostatnio przynajmniej raz w tygodniu,lecz nie jest to wystarczające.Małemu Ludkowi brakuje obecności dzieci,i innych.Rodzice to nie wszystko w wychowaniu,a tutaj jesteśmy jakby odizolowani.Będzie Nam bardzo cięzko,nie jeden raz zapewne będę marudzić na blogu,nie raz zapłaczę.Lecz co wybrać szczęście dziecka pod mostem czy szczęście dziecka we własnym domku?Czy rozłąka nie oddali nas?A moze jeszcze bardziej przyblizy do siebie?
Zastanawiam się ciągle czy dobrze robimy.Myślę o tym wszystkim i czasem mam dość.Ja będę w domku rodzinnym,z mnóstwem bliskich osób,Jedyny będzie sam.Czasem mam ochotę odwołać przeprowadzkę.Trudny czas przede mną,przed Nami.Trzymajcie kciuki